28 Şubat 2013 Perşembe

2ARA 1DERE

2Kadın 1Adam 

Birisi evlenip bir aile kurmalık, onun düzenine ortak olmalık yani nereden baksan mantıklı olan...

Diğeri ise; sadece gidip sarılmalık... Kafa ve kalp karıştırmalık, dengeleri yerinden oynatmalık, günlerce düşünüp kördüğüm olmalık, bir kez daha sarılmak isteyip ''yanlış yapmamalıyım/ kimseyi üzmemeliyim'' demelik, yol yakınken vazgeçmeyi bilmelik...

2Adam 1Kadın

Biri; aniden karşına çıkıp, ne yaptığını/nerede durduğunu sorgulatan, yalnızlığını silip atma, güven kazanma, verdiği sözleri tutup, olur olmaz yanında olma çabasında, hiç tanımadığı seni, hayatının merkezine yerleştirme derdinde biri. Hani nerden baksan mantıklı gibi...

Fakat belli bir düzen oturtamamış, ''o düzen sen ol- senin için bir şeyler yapmak istiyorum- hayatımı seninle paylaşmak için çabalıyorum'' derken, yaptıklarıyla seni düşündüren, basit bir sarılmanın nedenini sorgulatan, içinde bir kıpırtı hissetmediğini söyleyince seni korkutan biri...

Diğeri ise; ilgisinin farkında olup aylarca sustuğun, bir gece gelip sarılmasıyla tüm dengeleri alt üst eden, samimi ve gerçek olduğunu bildiğin, pek de tanımadığın, yıllarca ''yalnızım ama iyiyim'' diyen birinin açığını bir sarılmayla ortaya çıkartan biri ama yasak bölgede duran biri...

İşte yasak bölgede olunca, o sarılmaya anlamlar yükleyemediğin, düzenini bozmak istemediğin, yanlışlar yapmasını istemediğin neyin doğru neyin yanlış olduğunu bilmediğin, zaman kaybı olmasını istemeyeceğin biri...

O zaman; Aşk kırıntısıyla doymayı bırak idare bile edemem.. ben de böyleyim işte tek başıma aç kalırım daha iyi, zayıflığımı da buna borçluyum belki...








19 Şubat 2013 Salı

Gidenlere...

Neden alıştırıp, güven kazanıp gitme ihtiyacı duyarız neden?

En ilgiye, sevgiye, sevilmeye ihtiyaç duyduğumuz anda çıkıp gelir biri!.. Bazen geçmişten bazen de yepyeni bir ortamdan. Öyle güzel de kapatır ki, o ihtiyaçları öyle güzel de alıştırır ki bizi kendine...
Ne zaman sıkılsak, eğlensek, dertleşsek, o yanımızdadır, korumacıdır sanki asli görevi buymuş gibi...
Tam kendimizi toplar ve onun yaptıklarına bir anlam yüklemeye çalışırız ki, o kalkar gider, hatta gittiğini söyleme zahmetine bile girmez, ya yüzünüze bakacak yüzü ya da söyleyecek bir sözü olmadığından verdiği sözleri bile unutur, öylece susar ve gider !...
Nerde yanlış yapıyoruz anlam yüklemekten mi kaçıyorlar, sorumluluk almaktan mı, cesur mu olamıyorlar, bir başka ihtiyacı olanı mı arayıp ona yardıma gidiyorlar bilmiyorum hiç bilmiyorum sanırım asla da öğrenemeyeceğim !..